متلونه

[11.May.2018 - 07:52]

  

راټولونه: ډاکټر مینا نورزۍ

اول سلام پسى کلام .

اول ځان پسى جهان.

امانت ځمکه هم نه خيانتوي.

انسان تر کاڼى کلک تر ګل نازک دي .

اوبه په ډانګ نه بيليږى.

اوبه چى تر سره شى څه يوه نيزه څۀ دوه نيزه .

اوبه له سره خړى دى .

اوبه به رد

تيرى شى کاڼى پاتى کيږى .

اورته خپل او پردى يودى.

اوسپنه پر اوسپنه ماتيږى.

اوسپنه چى څومره ټکول کيږى هومره کلکيږى.

اوښ په بډه نه وهل کيږى.

اوښ ته ويل غاړه دي کږه ده ويل کوم ځاى مۍ سم دى .

اول زده کړه بيا کوژده کړه .

انتظار له وژلو زيات دى.

آسمان چى څومره غريږى هومره نه وريږى.

اور ته راغلي دکور ميرمن شوى !

اورته چى نږدى کيږى خامخا سوزيږ ى.

اصيل ته اشارت کم اصل ته کوتک .

آزمويلى سړىنه آزمويى .

آسونه ئى نعلول چنګښو هم پښى پورته ونيوى .

اوبه خړى ماهى نسى .

اختر پټ ميړه ندى .

ابى مړه تپه شکيدلى.

باد چى پاسنى وى باران يى ګړندى وى .

مار چى هر څومره خوار شى بيا هم څنګښى نه خورى .

بښنه په لک حساب په کلک .

بد بوټى بلا نه وهۍ .

بد به دى په زړه لرم سلام به دى خوله .

بد تربور په بده ورځ پکار يږى.

بى ډوله مه ګډيږه .

بلاوه وه خو برکت ئى نه و .

پى ګودره مه ګډيږه .

بل ته چى گوته نيسى ُ ځانته درى کوتى نيول کيږى .

بى عقل دومره پر بل نه کوى لکه په ځان .

بيکارى هسى بلا ده هم ددين هم ددنيا ده .

بد زوي نه زوى .

بيړه دشيطان کار دى.

بد بوټى بلا نه وهى .

په دوه بيړ يو پښى مه ږده .

پوره ! ورک دى کړل دوه کوره .

پر پچه وخوت کشمير يى وليد .

پر دى خواړه يا پور دى يا پيغور .

پردى کټ تر نيمو شپو دى .

پر ښو تلوار او پر بدى وتاءمل .

پړ مى که مړ مى که .

پښى هلته ځى چى زړه ځى .

پلار ګټلى زوى ته آسانه .

پور چي ځنډينى شى خوړنى شى.

پر پردى کور سل ميلمانه هيڅ دي .

پخپله خر نه لرى دبل به آس خاندى .

په ډيرو ړوندو کى يو سترګى پا چا وى .

په شرم هغه شر ميږى چى پرى پو هيږى .

په درنو دروند په سپکو سپک .

په يو څپيړه دوه مخونه خوږ يږى .

په يو ګل نه پسرلى کيږى .

په يوه موزه کى دوى پښى نا ځايږى .

پشى خو به له اوړو جوړه کړو خو ميو به څوک وکړى .

په کور کى کلى نشى .

پوردى وى په ورور دى وى .

تر پردى ګلالى زوى خپله بدرنګه لور ښه ده .

تر پراته زمرى گرځنده ګيډړه ښه ده .

تر څو چى رښتيا راځى درواغو به کلى وران کړى وى .

تورى به لا لا وهى مړى به عبد الله وهى .

تر تيارى برخى مه تير يږى .

ترکاڼى دبيزو کار نه ده.

جامه چى دپور شى په ځان اور شى .

چى جنګ سوړشو ميرى تود شو .

چى نه دى وه سيالى مه کور کړه مه کالى .

خپل گور هر چاته تنګ ښکارى .

خر به خند اه نه پو هيږى .

خپل عمل د لارى مل دى .

خپله خوله دى هم کلا ده هم بلا .

خپل ګريوان دبل لاس ته مه ورکوه .

څوک ځان غواړى څوک جهان .

څه چى په ګټوه کى وى په څمڅى کى را پورته کيږى .

څه ژرنده پڅه څه غنم لانده .

څو ګړى ږيره د چړى لا يقه ده .

چا به کلى نه پر يښود وى اس مى دملک کره وتړى .

چاړه که دسرو ده هسى نه چى دځيګر دمنډو ده .

چى اختر تير شى نکريزى په ديوال وتپه .

چى باد نه وى ونى نه ښورى .

چى بد کوى بد به مومى .

چى بد ګر ځى بد په پرځى .

چى‌ غواړى په هغو واوړى .

چى او ګره سړيږى ميلمانه ډيريږى.

چى زه او ته راځى نو څه دى دقاضى .

چى باغ پوخ شى باغون کوږشى .

چى سړى زړيږى حرص زياتيږى .

چى ډب نه وى ادب نه وى .

چى موړشى سوړ شى .

چى دښمن په پاتو مرى په زهرويى مه وژنه .

ددرواغو مزل لنډ وى .

دا وړى نه شړى ګيږى .

دلمدو خټو لږ اوبه حاجت وى .

ډيرى لاړى لږ ولاړى .

دزور او به په څلى خيژى .

دميږي چى مرګ راشى وزرونه وکړى .

دملک مخى او د قاطر شاته مه ځه . 

-
بېرته شاته